Ben o gün, 9 yaşındaydım. Bir pazar günü, öğlene yaklaşıyordu saatler. Karlı Sokak'taki evimizin salonunda, ödevlerimi yapıyordum. Annem evi toparlıyordu. Ablam ve babam, evde değillerdi. Aniden bir ses duyduk.. Öyle bir sesti ki, beraberinde o gün asla anlayamadığım derin bir sessizlik ve annemin durmayan gözyaşını getirdi. Sokağa çıkmama izin vermedi annem. Sonradan kulağıma çalındı, "Duvarlara etleri yapışmıştı." deniyordu. Bir insanın etleri duvara nasıl olur da yapışırdı, aklım almamıştı...
Ben bugün, 28 yaşındayım. Aklımın erdiği, bilgimin bilincimin yettiği konularda, hala yetersizim. Hayret ve dehşet içindeyim çoğu zaman...
Ama, seni ve senin gibi bu UĞUR'da ölenleri asla unutmadım!
Bugün, 24 Ocak 1993... UĞUR'lar olsun!
