Defne Joy Foster

bugün güzel bir gün olabilirdi..

bugün güzel bir gün olamadı!

ölüm ona yakışmadı saçmalığını geçelim

ölüm yakışmaz zaten kimselere

en hayat dolu en içten en sempatik

en -ben onu çok seviyorum- dediklerimiz öte yana

en nefret ettiklerimize bile yakışır değildir ölüm..

ölüm sadece

-hayat gerçekten çok kısa

nasıl bir anın ardından nerede ve nasıl biteceğini bilemezsin- gerçeğini

çok sevdiklerimiz

hiç sevmediklerimiz 

hatta belki kimi zaman hiç tanımadıklarımız üzerinden

yüzümüze çarpan bir -yok- oluş

sahi.. ne için üzülüyorduk dün?

bugün neye yoracağız bu kafamızı?

o aylar önce aldığımız, çok para verdik diye bir türlü giymeye kıyamadığımız cicilerimizi

yarın giyebilecek miyiz?

ben,

sevgilime yeterince seni seviyorum diyebildim mi?

diğer tüm küslüklerimi unutabildim mi?

tüm yaşanmışlıkları hiçe saydığımız o günler dünse, ve bugün varsak henüz

yarın tüm kaybettiklerimize değecek mi?

tüm bunları sorgulamak için çok mu genciz

ya da çok mu hayattayız henüz?

o da hayattaydı dün.. çok da gençti üstelik!

bugün yok..

yarına neleri ertelemişti kim bilir?

 
ölüm düşündürüyor

hayat izin vermiyor!

ölüm, kalanı yarım bırakıyor

kalan, yaşamaya devam ediyor

hayat, izin vermiyor....

nurlar içinde yat Defne Joy Foster